Hayatimizin en radikal kararini almamizin uzerinden 6 aya yakin zaman gecmis ve biz bu zamana, yillardir konuclandigimiz evi, tasi taragi toparlayip Ingiltere'ye gondermeyi, vize, oturma, calisma izni vidividilarini, esimi bizden 1 ay once yolcu edip annemlere tasinmayi, Yagmur un surekli yatak ve yer degistirmekten tekerrur eden cis sorunsalini, annemin vizesini, annemin ilk ucak macerasini, yeni evimize, yeni iklime, yeni kulture alisma surecini, Yagmur'un okula baslamasini, benim bir yardim kurulusunda gonullu olarak calismaya baslamami sigdirmisiz.
Bu karari verene kadar 375 sokak Oktay ile yaptigimiz pek cok yuksek oktavli tartismaya tanik olmustur. Cunku ben Italya maceramizdan sonra yurt disinin y sini bile duymak istemiyordum. Ne oldu gercekten bilmiyorum. Bir aksam Ingiltere de yasayan arkadaslarimiz ile Alsancak ta bulustuk. Toplasan 10 dk iki cift muhabbet edememis olsak da gecesine Oktay a tamam dedim, yap basvurularini. Sonrasi corap sokugu zaten. Post doc basvurulari, mulakatlar, Oktay in doktora sunumu, isten ayrilisi, once New Castle'dan gelen olumlu yanit ve on mulakat, sonra yine New Castle University nin projeyi askiya almasi ve surecin durmasi. Sonra Bristol Universitesi nin mulakati ve 15 Aralik sabaha karsi saat 2 de, Oktay in su anda calismakta oldugu hocasindan gelen kabul maili. Asla unutmayacagim o geceyi. Yagmur hastaydi ve yanima almistim, sabaha kadar kizimi izledim... Aglamaktan gozlerim davul gibi oldu. Anneme nasil soyleyecegim, nereden baslayacagiz, ilmek ilmek kurdugumuz evimiz, cok sevdigimiz esyalarimiz ne olacak. Ama en onemlisi Yagmur. Kres hatta 1 yil sonra okul yasi gelmis kizim dilini bilmedigi insanlarin icinde kendini nasil ifade edecek?
Bu sorularin hic birinin yanitini tek tek hala anlatamam cunku anneme nasil anlattigim sorusu disindakiler o kadar hizli gelisti ki, simdi yazmaya kalksam sanki 5 yil gecmis sanirsiniz oysa sadece 6 ay...
Biz geleli 1,5 ay oldu annem yanimizda oldugu icin teyzemi ozlemem, Yagmur un babaannesi, dedesi, amcasi ve kuzenini ozlemesi, her gun onlari sormasi disinda acikcasi pek bir sey aramadim henuz. Sanirim annem gidince bir seyler dank edecek bende ya da duzenimizi kurdugumuz icin, belki full tempo calisacagim icin dusunmeye sadece basimi yastiga koyunca vaktim olacak. Onda da insallah hemen uykum gelir de uyurum. Cunku cok zor oluyor gece cikmazlari, insan sabahi sabah ediyor.
Ara ara buraya karalamaya karar verdim. Yazmaya hep ihtiyacim vardi, yine var. E hadi hosbuldum o zaman.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder